"Miasto Cieni" (II tom Osobliwego Domu Pani Peregrine)- Ransoma Riggsa, recenzja

Namaste^^

Ja tam u Was Kochani? W  wiosenno-letnich nastrojach? :) W końcu można zaszyć się w ogrodzie, parku (byle na świeżym powietrzu wśród przyrody), z książką :) Nie żebym miała coś przeciwko kocykowi i gorącej aromatycznej herbatce w okresie jesienno-zimowym;)) No, to skoro warunki pogodowe mamy obgadane, to teraz co przygotowałam? Dziś u mnie na blogu recenzja kolejnej książki Riggsa, z osobliwej serii. Notka z opinią o pierwszej części tutaj.

Nie przedłużajmy już :) Zapraszam na posta:

Garstka informacji technicznych:

tytuł oryginalny: "Hollow City" The Second Novel of Miss Peregrine's Children

tłumaczenie: Małgorzata Hesko- Kołodzińska, Piotr Budkiewicz

wydawnictwo: Media Rodzina

rok wydania: październik 2014

ilość stron: 460

O czym jest książka?

Nie będę tutaj powtarzać ogólnego zarysu fabuły, co robiłam przy okazji "Osobliwego Domu Pani Peregrine". Jako, że tytułowa książka jest kontynuacją,  to i ja bez zbędnego powtarzania skupię się na dalszych już przygodach paczki 11 Osobliwców, z Jackobem na czele. Z trudem i po przejściach, trafiają oni (w końcu) do ogarniętego wojną Londynu. Riggs opisuje w taki sposób, że można wręcz odczuć panujące tam przygnębienie. Choć nie brakowało by takiego nastroju i bez tego. Dzieci bowiem odczuwają sentyment za tym, co utraciły, do tego są bardzo zagubione i zmęczone nieustanną podróżą. Kolejno dopada ich zwątpienie. Sam Jackob przeżywa wiele refleksji. Trzeba przyznać, że ta część jest dosyć melancholijna.

"Przybyłem na wyspę, aby rozwikłać zagadkę dziadka, a w trakcie odkryłem własną tajemnicę".

Wszyscy wyruszają w nieznane. To skok na głęboka wodę, nie wiedzą co ich czeka. Czy maja jakieś szanse? Czy uda im się nie tylko przeżyć, i dotrzeć do Londynu,  w poszukiwaniu ratunku dla swojej opiekunki Pani Peregrine, ale i ocalić ją oraz siebie ? Grupka bohaterów jest zdeterminowana. Stawiają czoła problemom, z jakimi przychodzi im się mierzyć,  a jest z czym...Miewają przy tym momenty zwątpienia.  Poznają kolejnych pobratymców, i to nie tylko ludzi ;)

Wrażenia :

W tej części autor pozwala nam poznać bliżej bohaterów. Czytając, ja osobiście mam przed oczami wszystkich. Potrafię sobie ich bez problemu wyobrazić. Nie tylko jak wyglądają, łącznie z mimiką twarzy, ale także jak się zachowują w danej chwili. Riggs skupił się mocniej na portrecie psychologicznym głównego bohatera. Widzimy cały proces jak ewoluował jego światopogląd. Podróże w czasie zafundowały mu szybkie wydoroślenie. Jego dar także eskaluje, a on sam uczy się świadomie go używać. Przyjaciele liczą na jego pomoc. Ponadto zagłębiamy się też ogólnie w historię samych osobliwych. Poznajemy legendy. Autor pokusił się tutaj bardziej o zwroty akcji niż o grozę. Pozostała jednak przygoda, i to mocno rozbudowana. Dla mnie ta cześć to bardziej przygodówka, niż coś z pogranicza grozy, jak poprzednio. Tutaj troszkę inaczej rozkłada się mieszanka gatunków. Zamiast horroru mamy akcję. Mimo że spodziewałam się tego charakterystycznego klimatu z pierwszej części,  którego tutaj mamy nieco mniej, to niczego to jednak nie ujmuje powieści. Zakończenie wprawiło mnie w osłupienie...nie mogę doczekać się, kiedy zatopię się w "Bibliotece Cieni", która już czeka na półce :) Świetna zabieg, by zachęcić do ostatniej części.

Podoba mi się, kiedy autor nawiązuje krótko to wydarzeń z przeszłości, a chodzi mi tu o konkretne wydarzenia z poprzedniej części. Rzucone gdzieś pośród wspomnień czy opowieści innym, krótko i zwięźle tłumaczy skąd dlaczego jest tak, a nie inaczej, czego skutki aktualnie widzimy. Dzięki czemu nie gubimy się w akcji, jesteśmy na bieżąco.

Książka podzielona jest na dwie, mniej więcej równe części, do tego na 13 rozdziałów. Na czterech początkowych stronach mamy miniaturki zdjęć wraz z krótkim opisem- postaci z poprzedniej części. Taka ściągawka ;) Na końcu zaś rozpiskę odnośnie zamieszczonych zdjęć. A propos nich, sporo z nich nie jest tam uwzględnionyh, aczkolwiek wszystkiego dokładnie dowiadujemy się z treści (ja zanotowałam sobie ołówkiem własne przypisy ;))

Okładka: 

Cała seria utrzymana jest w podobnym stylu i kolorystyce sepii; tutaj mamy dziewczynkę- Sam, z okrągłym otworem...w brzuchu, stojącą na tle ruin miasta. Aha, książka jest oczywiście w twardej oprawie (jak wszystkie 3 tomy).

Czy polecam?

Jak najbardziej!  Nie wyobrażam sobie, żeby nie sięgnąć po kolejne części "Osobliwego Domu...". Gwarantuję Wam, że takiego zakończenia się nie spodziewaliście... ;) Działo się dużo! 

Ostatni rozdział przeczytałam w okamgnieniu, nawet nie wiem kiedy ;)

Ocena:

8,5 /10⭐ (pół gwiazdki mniej za oszczędniej zastosowany magiczny klimat, którym przesiąknięta była jedynka ).

                           Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Media Rodzina, 

co nie ma wpływu na moją subiektywną opinię

P.S.

Ja tymczasem zabieram się za ostatnią już- 3 część pt.: "Biblioteka Dusz". 

Po zrecenzowaniu jej, myślę, że pojawi się dodatkowy post podsumowujący całą trylogię. 

Nie wiem jeszcze dokładnie, w jakiej będzie on formie, czy opisowej czy w tabelce..? Zobaczymy ;)

Pozdrawiam