Dziś pragnę poruszyć nieco inny temat, na moim blogu. Po wczorajszym obejrzeniu dokumentu pod tym samym tytułem, co dzisiejszy post, uznałam, że po prostu muszę o tym napisać. Aha, dziś niestety nie będzie wielu zdjęć. Zapewne słyszeliście o oblewaniu kwasem kobiet, głównie w krajach muzułmańskich. O tym właśnie traktuje ten program dokumentalny. Poznajemy tu historię dwóch pakistańskich kobiet, ofiar poparzenia przez mężów ale o tym poniżej. Najpierw małe wprowadzenie zanim poznacie Zakiję i Rukhsanę.
Temat niestety dobrze znany głównie na terenie Azji w samym Pakistanie odnotowuje się 100-125 przypadków rocznie, tendencja co gorsza, jest wzrostowa i to tylko tych zgłoszonych. Nie wiadomo ile w ogóle kobiet w ogóle nic z tym nie robi. Oficjalne statystyki nie są prowadzone. Powodowane ogromnym strachem. Głównym czynnikiem takich wypadków jest bieda, analfabetyzm i powszechny dostęp do kwasu.
Dlaczego akurat kwas?
Otóż Pakistan słynie z produkcji bawełny, przy czym również jest zużywany kwas (tylko nie wiem w jaki sposób). Po drugie, kwas można wziąć także z akumulatorów w samochodzie. Więc przede wszystkim dostępność czyni z kwasu broń jeszcze straszniejszą.
Co w tym wszystkim jest jeszcze gorsze?
To, że nie ma jakiegoś czynnika odstraszającego przestępców. Mężczyźni bardzo rzadko odsiadują wyroki. Brak takiego prawa, które regulowało by tę sytuację jest hańbą dla samego społeczeństwa, w tym przypadku pakistańskiego. Sam dr Mohammad Jawad to przyznaje. A propos doktora, jest to wybitny chirurg plastyczny, który nota bene, jest Pakistańczykiem a mieszka w Wlk Brytanii. Zoperował on m.in. modelkę Katie Piper, 32 lata- oblana w 2008 roku na ulicy, kwasem siarkowym.
Katie Piper |
To wielkoduszny człowiek, który sam wyszukuje kobiety dotknięte tragedią zniekształcenia twarzy i pomaga im często za darmo, tak jak w przypadku bohaterek omawianego dziś, przeze mnie programu. Przyjechał do swej ojczyzny, by pomóc swoim rodaczkom, operując je w szpitalu ze specjalnym oddziałem oparzeniowym. Jego pracę sponsoruje Fundacja na rzecz pomocy muzułmankom.
Pomogą to zobrazować właśnie dwa przykłady Pakistanek.
Zakija |
Teraz kolei na opowieść Rukhsany. Przyznam Wam, że jest ona dla osób o mocnych nerwach. Powiem więcej, mimo że każda z takich historii jest wstrząsająca, to historia Rukhsany bardzo mnie wzruszyła i oglądając ocierałam łzy. Do rzeczy, 25 letnia, piękna mimo blizn, Pakistanka, również ma dwoje dzieci i od 8 lat męczy się w małżeństwie. Kwasem oblał ją mąż, bratowa oblała benzyną a teściowa podpaliła i zostawili ją tak w zamkniętym pokoju. Cudem udało jej się uciec w nocy. Wiecie co w tym wszystkim dopełnia całego nieszczęścia? To, że ona wciąż z nimi mieszka. Nie może odejść bo nie poradziłaby sobie sama z chorymi dziećmi, które potrzebują lekarstw. W tym momencie, dr Jawad musiał ochłonąć bo wzruszenie i złość wyprowadziły go z równowagi. Co na to wszystko mąż? Jak każdy, kategorycznie się wypiera, mówiąc, że żona ma wysokie cisnienie i jest nerwowa dlatego sama się oblała a że w pobliżu stała świeczka, to powstał pożar stąd blizna na jego dłoni, która mu została niby po gaszeniu żony. Przecież on sam "nic złego jej nie zrobił". Aczkolwiek sam powiedział, że jeśli ktoś udowodni mu winę, to podda się karze. Dobrze, że powstało Stowarzyszenie ofiar ataków kwasem. Kobiety wzajemnie się wspierają, traktują siebie jak rodzinę. Los nie oszczędza młodej kobiety, jej oprawcy zamurowali jej przejście tak, by nie miała żadnego kontaktu ze swoimi dziećmi a to właśnie dla nich znajdowała siłę, by żyć. Odebrano jej wszystko. Pozostał tylko ból, żal i blizny. Co gorsze, nie będzie mieć nawet operacji, na która tak czekała :( Okazuje się, że Rukhsana jest ósmym tygodniu ciąży. Jednak kobieta dostrzega w tym dobra wolę Allacha.. Pragnie by był to syn, wtedy będzie mieć pewność, że nie będzie cierpieć tak, jak kobieta może cierpieć w zdominowanym przez bezkarnych mężczyzn świecie.Chociaż jedno życzenie Rukhsany się spełnia, rodzi zdrowego synka a operacja ma odbyć się za pół roku od porodu. Tutaj niestety jej historia się kończy a ja czuję niedosyt. Ogromny niedosyt Chce wiedzieć, że została zoperowana i znów jest piękną dziewczyną, chce wiedzieć, że jej oprawca gnije w więzieniu. Chcę wiedzieć, że i ona ma coś z życia, że uśmiecha się i chodzi z podniesioną głową. Chcę wiedzieć, że już niczego się nie boi, że jest spokojna i wiedzie szczęśliwe życie.
Dobra wiadomość, na koniec
Jest w tym wszystkim światełko nadziei dla skrzywdzonych kobiet.
Otóż kobiety ze Stowarzyszenia Ofiar Kwasu, spotkały się z panią polityk, Marvi Memon. Na zorganizowanym spotkaniu panie dyskutowały o atakach i ewentualnych karach dla oprawców. Nasuwające się pierwsze skojarzenia typu odpłacenie tym samym czy kara śmierci nie wchodzi w rachubę. Bowiem od 35 lat walczy się o zniesienie w Pakistanie kary śmierci, więc Prawa Człowieka nie pozwalają na takie wyroki. Kobiety uradziły, że najlepszym rozwiązaniem będzie kara dożywocia i taki właśnie projekt p.Memon przedstawiła w parlamencie i wiecie co? Projekt został jednogłośnie przyjęty! :) Czego na własnej skórze doświadczył mąż Zakiji :)
Jeszcze jedna ciekawostka, dr Mohammad Jawad został nominowany do Oscara za ten właśnie dokument. W kategorii film krótkometrażowy. Oryginalny tytuł to" Saving Face" co ma podwójne znaczenie, bowiem pacjentki odzyskują nie tylko twarz dosłownie ale także życie, same przyznają, że są to ich ponowne narodziny:)
Oglądałyście może wczoraj ten program?
Jeśli nie, to dziś będzie emitowana powtórka, w nocy o 1:40 w tvp 1 i tvp HD.
Jestem wstrząśnięta bezkarnością tych 'mężczyzn' bo prawdziwy mężczyzna by tak nie postąpił ! Nie wyobrażam sobie, jak można wyrządzić komuś zupełnie niewinnemu taką krzywdę! Zniszczyć jej życie. Sprawić by stała się chodzącym trupem.
Słyszałyście o morderstwach honorowych? (Kiedyś będzie o tym szerzej, na blogu).
Przeczytałam wiele książek w takiej tematyce ale za każdym razem szokuje to na nowo. Btw, polecam Wam książkę "Spalona"- Souad", postaram się wrzucić kiedyś recenzję. Znacie? Czytałyście? Czytacie w ogóle takie książki? Jeśli tak, to możecie jakieś polecić? Chętnie dopisze je do listy.
Pozdrawiam:)
też widziałam ten dokument, to jest przerażające, a najgorsze jest to, że sprawcy nie widzą w tym nic złego.....:/
OdpowiedzUsuńDokładnie..
UsuńJak widziałam męża Rukhsany, kiedy z uśmiechem na ustach mówi, że nic takiego jej nie zrobił, to myślałam, że mnie coś z miejsca trafi ! :(
Historię częściowo znam, ale przyznam, że dokumentu nie widziałam-czas to zmienić.
OdpowiedzUsuńPolecam,bo dopiero cały dokument pomaga wszystko zrozumieć no i wywołuje zdecydowanie więcej emocji, niż tylko mój opis.
UsuńPozdrawiam
straszne co się dzieje na tym świecie...po przeczytaniu Twego tekstu nie jestem smutna, przygnębiona tylko tak wściekła, że wszystkim Pakistańczykom bym poodcinała interes!
OdpowiedzUsuńFaktycznie, nie podkreśliłam w tekście, że zaciskałam pięści im bliżej poznawałam historie tych odważnych kobiet. Co do kary, to myślę, że faktycznie byłaby bardziej dotkliwa niż więzienie :D
Usuństraszne to jest...dobrze, że urodziłyśmy się w "normalnym" kraju
UsuńDokładnie..
UsuńZawsze człowiek na coś tam narzeka a inni naprawdę mają gorzej :(
Ninko, nominowałam Cię do Liebster Blog Award. Szczegóły u mnie:)
UsuńO! Bardzo mi miło, to moja pierwsza nominacja ;)
UsuńJak najbardziej, piszę się na to i dziękuję Ewelinko :)
Hej jestem tutaj po raz pierwszy i już widzę, że będę odwiedzać częściej, bo piszesz bardzo ciekawie. Widziałam nominacje na blogu Slavic Nature i dlatego przeglądałam blogi ;)
OdpowiedzUsuńCzytałam tą książkę..okropnie jak takie coś się dzieje, a my nie mamy żadnego wpływu by coś polepszyć.. Dobrze, że chociaż dożywocie wprowadzili za takie coś.
Pozdrawiam oczekiwaniee.blogspot.com
Witam Cię serdecznie, Kornelio czuj się swobodnie;) Bardzo dziękuję za miłe słowa!
UsuńCo do Liebstera to postaram się dziś odpowiedzieć ;)
To co dzieje się w kulturze zdominowanej przez mężczyzn, którzy czują się panem i władcą to przechodzi ludzkie pojęcie :( a nikt nic z tym nie robi :( Ciekawe czy rzeczywiście oprawcy będą odsiadywać te wyroki...
Pozdrawiam serdecznie :)